سفرنامه عراق ۱: از خوزستان تا شهر حله
از تابستان برنامه‌ریزی کرده بودیم که بهمن‌ماه چهار نفره برویم عراق؛ با خودرو حسین شرفی، من و محمدرضا جوادی یگانه و جبار رحمانی. جوادی یگانه به‌واسطه مسئولیت تازه‌ای که در دولت بر عهده گرفت، و جبار رحمانی از آنجا که ماه بعدی سفر خارجی طولانی‌ای در پیش دارد، نتوانستند همراهی کنند. در عوض، اسماعیل ریاحی که تجربه چند سفر داخلی با یکدیگر داشتیم و جواد عابد خراسانی که در سفر آسیای میانه (ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان) با هم بودیم، آماده سفر بودند و همراه شدند. البته جبار شب پیش از حرکت در جمع‌مان بود...
+ نوشته شده در یکشنبه هفتم بهمن ۱۴۰۳ ساعت 17:40 توسط امیر هاشمی مقدم
|
امیر هاشمی مقدم: 
امیر هاشمی مقدم
...در حالی که هر سه نفرمان کارت ملی همراه مان بود، مدیر مهمانخانه می گفت هر شب اماکن به اتاق های مان سرکشی می کند و بدون شناسنامه برای مان دردسر می شود. می گفت بروید از اماکن نامه بگیرید که خانواده اید! خودش هم کلی ناراحت بود و می گفت اینجوری مشتری های مان را از دست می دهیم. برای من هم قابل پذیرش نبود که پدر 84 ساله و مادر 72 ساله ام را دنبالم راه بیندازم ببرم اماکن تا آنها تأیید کنند که اینها زن و شوهر هستند (آبان امسال 60 سال است که با یکدیگر زندگی می کنند). بهم بر خورد و با وجودی که هم خودم خسته بودم و هم پدر و مادر پیرم، قید پیدا کردن قبر پدربزرگم، بازدیدی دوباره از آثار باستانی ایذه و استراحت کردن شبانه را زده و خستگی برگشت دوباره در آن جاده کوهستانی که شب ها پر از کامیون و تریلی است را به جان خریده و شبانه برگشتیم. هرچند لذت و خوشی سفر و زیارت آن روز برای پدر و مادرم، در طول بازگشت به دلیل خستگی و کهولت شان کلاً از بین رفت. با چنین قوانین دست و پاگیری نباید انتظار داشته باشیم حتی گردشگری داخلی مان هم سامان بگیرد، چه برسد به جذب ارز از طریق گردشگران خارجی.
امیر هاشمی مقدم: