خوابگاه‌های دانشجویی در ترکیه چند دسته‌اند: خوابگاه‌های دولتی، خوابگاه‌های دانشگاه‌ها و خوابگاه‌های خصوصی. خوابگاه‌های خصوصی تقریباً خودگردان با نظارت است. خوابگاه‌های دانشگاه‌ها درون محوطه دانشگاه (کمپوس) قرار دارد و خوابگاه‌های دولتی مجتمع‌هایی است که دانشجویان دانشگاه‌های مختلف یک شهر، در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند (برای نمونه در اتاق ما، دانشجویان سه دانشگاه مختلف کنار یکدیگریم). تا دو سال پیش بیشتر خوابگاه‌های این کشور مختلط بود؛ برای نمونه در محوطه خوابگاه ما دو بلوک برای دختران و دو بلوک برای پسران بود. اما دولت اردوغان آنها را تفکیک کرد؛ با این وجود همچنان خوابگاه‌های بسیاری از دانشگاه‌ها (که در بسیاری موارد مستقل عمل می‌کنند) همچنان مختلط است (اما به هر ترتیب ساختمانها یا اتاقها جداگانه است).
نظارت بر خوابگاه‌های دولتی بسیار سختگیرانه است و فکر می‌کنم خوابگاه ما که بیشتر به سربازخانه می‌ماند، در این زمینه از بقیه جلوتر باشد. بنابراین در اینجا به توصیف شرایط خوابگاه خودمان می‌پردازم.
برای ورود به محوطه خوابگاه باید انگشت‌نگاری کرد و همین کار را دوباره باید برای ورود به ساختمان بلوک نیز انجام داد. خروج پس از ساعت 10:30 شب ممنوع است و ورود بین ساعت 12 شب تا 6 صبح تنها برای دانشجویانی که تازه از شهرستان رسیده‌اند صورت می‌گیرد. چنانچه یک یا چند شب قرار باشد در خوابگاه حضور نداشته باشی، حتماً باید تعداد شبهای غیبت را در دستگاه‌های اتوماسیون ویژه این کار ثبت کنی؛ در غیر این صورت بر اساس سیستم انگشت‌نگاری، متوجه می‌شوند که شب به خوابگاه نیامده‌ای و به اتاق تو آمده و پیگیر می‌شوند. همچنین تحت هیچ شرایطی امکان پذیرش مهمان وجود ندارد و ملاقات‌کنندگان تنها مجاز به حضور در اتاق ملاقات، کنار انتظامات خوابگاه هستند.
اتاقها کلید ندارد و نمی‌توان آنرا قفل کرد. هر دانشجو تنها یک تخت خواب دارد و یک کمد و وسایل بیشتری را نمی‌تواند در اتاق نگهداری کند. برای نمونه چمدانها را باید به انبار سپرد و ساک یا چمدان اضافه‌ای را نمی‌توان در اتاق نگه داشت. گاهی انتظامات خوابگاه به‌صورت سرزده به اتاق می‌آید و سرکشی می‌کند. اتاقها توسط خدمه نظافت می‌شوند. همچنین آشپزخانه برای درست کردن غذا یا چای ندارد و امکان استفاده از چای‌ساز در اتاق هم وجود ندارد (در صورت مشاهده، آنرا ضبط می‌کنند؛ هرچند گاهی نادیده می‌گیرند).
در زیر هر بلوک یک فروشگاه و آشپزخانه بزرگ وجود دارد که از 6 صبح تا 12 شب سرویس می‌دهد. رستوران خوابگاه منوهای مختلفی از خوراکی‌های گوناگون دارد که تا 5 لیره (حدود 8 هزار تومان) بر عهده دولت است و بیشتر از آن، باید خودت پرداخت کنی (بالشخصه شیفته تنوع و سیستم رستورانش هستم). زمین چمن فوتبال، سالن رایانه، سالن بیلیارد، سالن پینگ‌پنگ، آرایشگاه، خیاطی، کفاشی و لوازم‌التحریر فروشی از دیگر امکانات خوابگاه ما است که آنرا به‌عنوان یکی از خوابگاههای خوب ترکیه برتری داده است. ضمن آنکه یک استاد موسیقی که حق‌الزحمه‌اش توسط دولت پرداخت می‌شود، به‌طور هفتگی به خوابگاه آمده و ساز ملی باقلاما را به علاقمندان آموزش رایگان می‌دهد.
دانشجوی ساکن خوابگاه دولتی در ترکیه، یک امکان فوق‌العاده دارد و آن، استفاده از خوابگاه‌های دولتی در سراسر شهرهای ترکیه است. برای نمونه زمانی که به استانبول رفته بودم، فقط با نشان دادن کارت خوابگاهم در آنکارا به نگهبان خوابگاهی در نزدیکی ایاصوفیه، به مدت سه شب در آن خوابگاه اقامت رایگان (به همراه خوراک رایگان و استفاده از اینترنت وای‌فای، با همان نام کاربری و گذرواژه خوابگاه خودم در آنکارا) داشتم. آنها شما را در اتاقهایی که تخت خالی دارد اقامت می‌دهند.
پی‌نوشت: علیرغم همه این محدودیتها، تجربه بودن و زیستن در خوابگاه را دوست دارم. ضمن آنکه خوابگاههای دولتی‌ای هم هست که اتاقهای تک‌نفره برای دانشجویان دکترا دارد با امکانات بهتر؛ اما من همین خوابگاه شلوغ و قدیمی را ترجیح می‌دهم.