در پی اهانت ایرانسل به باورهای هم میهنان سنی، این یادداشت را امروز در خبرگزاری قانون آنلاین منتشر کردم.

به تازگی یکی از اپراتورهای تلفن همراه در کشورمان، در یک مسابقه پیامکی به خلیفه دوم مسلمین که مورد احترام شدید اهل سنت است، توهین بی سابقه ای کرده است. همانگونه که انتظار می رفت، اهل سنت به این کار واکنش نشان داده و با به راه انداختن کمپین هایی در شبکه های اجتماعی، خواهان تحریم اپراتور مذکور تا زمانی شدند که رسماً عذرخواهی کند. ائمه جمعه شهرهای سنی نشین نیز این اقدام را نکوهش کرده و خواهان پایان دادن به چنین رفتارهای موهنی شدند. در این راه برخی از شیعیان نیز ضمن انزجار از این اقدام، خواهان پایان دادن به رفتارهایی شدند که می تواند آتش دشمنی بین شیعیان و سنی­ها را شعله ور کند. از سوی دیگر، یکی از وب سایتهای مدعی دفاع از شیعه هم به مقابله برخواسته و خواهان به راه افتادن کمپینهایی در دفاع از آن اپراتور شده است. علیرغم اینکه هنوز سه روز از ارسال این پیامکها نگذشته، اما این موج گسترش زیادی یافته و بسیاری از رسانه های خارجی نیز آنرا منعکس کرده اند. متأسفانه قابل پیش بینی است که رسانه های بیگانه به زودی مانور زیادی روی این قضیه خواهند داد و مایه تأسف بیشتر اینکه ما نیز با چشم پوشی از اصل ماجرا، این فضای به وجود آمده را حاصل دسیسه های غرب معرفی خواهیم کرد. آیا اگر ما خوراک تبلیغاتی برای رسانه های بیگانه فراهم کنیم و آنها تنها اقام به انعکاس آن کنند، شایسته است که آنها را عامل این اختلافات بدانیم؟ «خود شکن؛ آیینه شکستن خطاست». البته در اینکه برخی کشورهای معلوم الحال منافع شان را در تضاد و تعارض میان شیعه و سنی می بینند، هیچ تردیدی نیست. اما آنها که ما را وادار به درگیری نمی کنند. درگیریهای بین این دو گروه بزرگ مسلمان در سوریه، لبنان، عراق، افغانستان، پاکستان، یمن و برخی از دیگر کشورها تاکنون جان میلیونها انسان را گرفته است. آیا همه آنها را غربی ها به راه انداختند؟ نمونه اخیر که در کشور خودمان روی داده، مثالی گویا است. ابتدا آن اپراتور ایرانی پیامک یادشده را فرستاد، سپس اهل سنت واکنش نسبت به این عمل نشان دادند، موجی در این زمینه به راه افتاد، در ادامه برخی وب سایتهای افراطی شیعه اقدام به دفاع از عمل هتاکانه آن اپراتور نمودند. تا اینجا که تردیدی نیست؛ پس چرا برای ویرانی هایی که خودمان ایجاد می کنیم، به دنبال رد پای غرب می گردیم؟ خوشبختانه اختلافات بین شیعه و سنی در ایران، به هیچ وجه قابل مقایسه با دیگر کشورهای منطقه نیست. حتی رهبر انقلاب نیز در سفری که در سال 1388 به کردستان داشت، توهین به بزرگان اسلام و اهل سنت را حرام و غیرقانونی دانست. پس چرا «عِرض خود می بریم و زحمت دیگران می داریم»؟ وقتی حاضر نیستیم کمترین انعطافی در احترام به ارزشها و اعتقادات دیگران نشان دهیم، چه انتظاری از دیگران داریم که از این اوضاع سوءاستفاده نکنند؟ با این اوصاف به نظر می آید پیش از آنکه اختلافات در این زمینه گسترش یابد، بایسته است در درجه نخست، اپراتور یادشده به جای اینکه تقصیر را به گردن موسسه ای که مسابقه را طراحی کرده بیندازد، شخصاً پوزش خواهی کند؛ چرا که مسئول اصلی ارسال چنین پیامکهایی خود اپراتور است. در درجه بعدی باید نهادهای قضایی نیز با توجه به غیرقانونی بودن توهین به بزرگان اسلام، پیگیری ها و برخوردهای لازم را صورت دهند تا ضمن پیشگیری از تبلیغات منفی رسانه های بیگانه، همزیستی مسالمت آمیز تاریخی مان خدشه دار نشود. تا اینجای کار، بسی مایه خرسندی است که دادستان محترم زاهدان به موقع اقدام کرده و علیه اپراتور یادشده، اعلام جرم نموده است. امیدواریم بقیه پیگیری ها نیز به همین خوبی تداوم داشته باشد.